செம்மணி புதைகுழிகள்: உண்மையை தேடி…

ஆகஸ்ட் 5, 2025 அன்று, இலங்கை தனது வரலாற்றின் இருண்ட பக்கங்களில் ஒன்றான செம்மணி புதைகுழி விவகாரத்தை மீண்டும் எதிர்கொள்ள வேண்டிய கட்டாயத்திற்கு உள்ளானது. யாழ்ப்பாணம், அரியாலை சித்தபதி இந்து மயானத்தில், புதைகுழியில் இருந்து மீட்கப்பட்ட தனிப்பட்ட பொருட்களையும், உடைகளையும் காணாமல் போனவர்களின் குடும்பத்தினர் பார்வையிட்டனர்.

உணர்ச்சிபூர்வமான காட்சிப் பகுதி

பிரிந்த உறவினர்களின் உடைகள், நகைகள், காலணிகள் மற்றும் அன்றாடப் பயன்பாட்டுப் பொருட்கள் கண்ணீர் மல்க காட்சிப்படுத்தப்பட்டன. பல தசாப்தங்களாக காணாமல் போன தமது உறவுகளைத் தேடி அலைந்த பெற்றோர்கள், சகோதர, சகோதரிகள் மற்றும் குழந்தைகள் என 200க்கும் மேற்பட்டோர் ஒவ்வொரு பொருளையும் உற்று நோக்கினர். துரதிர்ஷ்டவசமாக, அன்றைய தினம் எவரும் தங்களது உறவினர்களின் பொருட்களை அடையாளம் காணவில்லை. இருந்தபோதிலும், இந்த காட்சி, காணாமல் போனவர்களின் இருப்புக்கான ஒரு சாட்சியாக இருந்தது.

யாழ்ப்பாண நீதிமன்ற நீதிபதி ஏ.ஏ.ஆனந்தராஜா முன்னிலையில், இது ஒரு கட்டுப்படுத்தப்பட்ட சட்டரீதியான செயல்முறையாக நடைபெற்றது. பதிவான உறவினர்கள் மட்டுமே அனுமதிக்கப்பட்டனர், எந்தவிதமான பதிவு சாதனங்களும் அனுமதிக்கப்படவில்லை.

செம்மணியின் இருண்ட வரலாறு

செம்மணி புதைகுழிகள், முதன்முதலில் 1998 இல் வெளிச்சத்துக்கு வந்தன. கிருஷாந்தி குமாரசுவாமி பாலியல் வல்லுறவு மற்றும் கொலை வழக்கில் தண்டனை பெற்ற இராணுவ வீரர் சோமரத்ன ராஜபக்சவின் வாக்குமூலத்தால், செம்மணி பகுதியில் 300 முதல் 400 தமிழ் பொதுமக்கள் புதைக்கப்பட்டதாக தெரியவந்தது.

1999 இல் மேற்கொள்ளப்பட்ட அகழ்வாராய்ச்சியில் 15 உடல்கள் மட்டுமே கண்டெடுக்கப்பட்டன. அதற்குப் பிறகு அரசியல் தலையீடு, இரகசியத்தன்மை மற்றும் பயம் காரணமாக விசாரணை முடக்கப்பட்டது. குற்றம்சாட்டப்பட்ட அதிகாரிகளின் பெயர்கள் அதிகாரிகளிடம் வழங்கப்பட்ட போதிலும், எந்தவொரு உயர் மட்ட இராணுவ அதிகாரியும் தண்டிக்கப்படவில்லை.

மீண்டும் வெளிச்சத்திற்கு வந்த எலும்புக்கூடுகள்

2025 இல், ஒரு மயானத்தில் புனரமைப்புப் பணிகள் நடந்தபோது, மீண்டும் மனித எலும்புக்கூடுகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. இது செம்மணியின் இருண்ட வரலாற்றை மீண்டும் ஒருமுறை இலங்கையின் நீதி அமைப்புக்கு முன்னால் கொண்டுவந்துள்ளது.

இந்த அகழ்வாராய்ச்சி, வெறுமனே ஒரு உடல் தோண்டும் பணி மட்டுமல்ல. செம்மணி வழக்கில், ஆவணங்கள், நேரடி சாட்சிகள், குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்களின் பெயர்கள் மற்றும் தடயவியல் ஆதாரங்கள் உள்ளன. இது, கீழ்மட்ட வீரர்களுக்கு மட்டுமல்லாமல், அவர்களுக்கு உத்தரவிட்டவர்களுக்கும் எதிராக உண்மையை வெளிப்படுத்தும் வாய்ப்பை உருவாக்கியுள்ளது.

• “வீரகேசரி” பத்திரிக்கையின்படி, ஆகஸ்ட் 3, 2025 அன்று, மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்ட சோமரத்ன ராஜபக்ச, ஒரு சர்வதேச விசாரணைக்கு சாட்சியமளிக்கத் தயாராக இருப்பதாக தனது மனைவி மூலம் அறிவித்துள்ளார். உயர் இராணுவ அதிகாரிகளின் பெயர்களையும், அதிகார சங்கிலியையும் அவர் வெளியிடத் தயாராக இருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது. அவரது வாக்குமூலம், கீழ்மட்ட வீரர்கள் தண்டிக்கப்பட்டு, உயர் அதிகாரிகள் பாதுகாக்கப்படும் ஒரு வழக்கத்தைக் காட்டுகிறது.

தொடரும் அகழ்வாராய்ச்சிப் பணி

நீதிபதி ஆனந்தராஜா முன்னிலையில், செம்மணி அரியாலை சித்தபதி இந்து மயானத்தில், இதுவரை குழந்தைகள் உட்பட குறைந்தது 147 பேரின் எலும்புக்கூடுகள் மீட்கப்பட்டுள்ளன. இந்த விசாரணையை மேற்பார்வையிட, சட்டத்தரணிகள், காணாமல் போனோர் அலுவலகத்தின் அதிகாரிகள் மற்றும் மனித உரிமைகள் ஆணையத்தின் உறுப்பினர்கள் உள்ளிட்ட குழுக்கள் நியமிக்கப்பட்டுள்ளன.

தற்போது, விசாரணைக்கு உதவுவதற்காக, அகழ்வாராய்ச்சியில் இருந்து மீட்கப்பட்ட தனிப்பட்ட பொருட்களை பார்வையிட காணாமல் போனவர்களின் உறவினர்கள் அழைக்கப்பட்டுள்ளனர்.

குடும்பங்களின் கண்ணீர்க் கதைகள்

ஆகஸ்ட் 5, 2025 அன்று, செம்மணி துயரம், நினைவு மற்றும் நம்பிக்கைக்கான இடமாக மாறியது. 30 ஆண்டுகளாக தங்கள் மகனைத் தேடி அலைந்த ஒரு தந்தை, 70 வயதான ஒரு தாய், ஒரு சிறிய துண்டு ஆடை கிடைத்தாலும் இறுதிச் சடங்குகள் செய்ய முடியும் என்ற நம்பிக்கையுடன் வந்தனர். சிலர், “யார் வெற்றி பெற்றார்கள் என்பது முக்கியமில்லை; போரால் நாங்கள் எங்கள் அன்புக்குரியவர்களை இழந்தோம்” என்று கண்ணீருடன் தெரிவித்தனர்.

அரசியல் நிலைப்பாடு

இலங்கை அரசாங்கம், நீதி மற்றும் சமாதானத்திற்கான அரசாங்கம் என்று கூறி, இந்த விசாரணையை எளிதாக்குவதாக உறுதியளித்துள்ளது. இந்த விசாரணையை விரைவுபடுத்த அனைத்து முயற்சிகளும் மேற்கொள்ளப்படும் என்று அமைச்சர் நலிந்த ஜயதிஸ்ஸ மற்றும் பாராளுமன்ற உறுப்பினர்கள் பிற்காலத்தில் கருத்து தெரிவித்தனர். ஜூன் 9, 2025 அன்று, UN மனித உரிமைகள் ஆணையாளர் வோல்கர் டர்க் இலங்கை வந்தபோது, இந்த விசாரணையை நேர்மையாக மேற்கொள்வதாக இலங்கை அரசாங்கம் உறுதியளித்தது.

சட்ட மற்றும் சர்வதேச நிலை

இலங்கையின் குற்றவியல் நடைமுறைச் சட்டத்தின் கீழ், இதுபோன்ற புதைகுழி விசாரணைகள் நடைபெற வேண்டும். காணாமல் போனோர் அலுவலகம் (OMP) மற்றும் மனித உரிமைகள் ஆணையம் (HRCSL) ஆகியவை இந்த விசாரணைகளை மேற்பார்வையிடுகின்றன. சர்வதேச அளவில், இலங்கை காணாமல் போனோர் குறித்த சர்வதேச ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டுள்ளது. ஆனால், உள்நாட்டு சட்டங்களில் ஏற்படும் தாமதம் மற்றும் அரசியல் விருப்பமின்மை ஆகியவை இந்த விசாரணைகளின் முன்னேற்றத்திற்குத் தடையாக உள்ளன.

பாகிஸ்தான், அர்ஜென்டினா மற்றும் போஸ்னியா போன்ற நாடுகளில், இத்தகைய புதைகுழி விசாரணைகள் நீதி வழங்குவதில் வெற்றியடைந்துள்ளன. செம்மணியின் எலும்புகள் தங்கள் கதையை முழுமையாகச் சொல்ல வேண்டுமானால், அதற்கு நீதிமன்றங்களின் விருப்பம், அரசின் துணிச்சல் மற்றும் குடும்பங்களின் விடாமுயற்சி அவசியம்.